Mercedes-Benz W110 - Reponja kojeg i dalje volimo

Brzi posleratni oporavak Zapadne Nemačke nije zaobišao ni Mercedes-Benz. Već 1951. predstavio je dva putnička modela.

Odavde je počelo

W187 (220) koji se potpuno oslonio na predratni dizajn posleratnog 170S kao i W186 (300) koji je bio svojevrsna preteča S-klase i automobil poznat kao Adenauer po tadašnjem prvom kancelaru Savezne republike Nemačke koji nije mogao da izabere bolje vozilo za svoje službene potrebe po receptu "kupujmo domaće".

Proizvodnja modela W187 potrajala je do 1955. ali ga je praktično već 1953. godine odmenio kultni Ponton koji se pravio tokom narednih 10 godina.

Osim karakterističnog dizajna za taj period, Ponton se izdvaja kao prvi Mercedes nakon rata čiji projekat i realizacija su krenuli od praznog parčeta papira.

Tako je jaka srednja klasa kao uzdanica nemačkog društvenog i privrednog rasta dobila svoju uzdanicu za grad i autobahn.

Prvi Mercedesov test na sudar

Kada je Ponton moda zamenjena repovima američkih krstarica pedesetih, Mercedes se priključio W110/W111 serijom automobila srednje klase od kojih su ovi prvi doneli redne četvorocilindraše dok je W111 ponosito nosio redne šestocilindrične motore, a oba su poznata kao prvi Mercedesi koji su temeljno testirani u sudarima radi bezbednosti putnika.

Umesto fabričkih oznaka, ove automobile su ipak svi bolje poznavali kao Fintail na engleskom, Heckflosse na nemačkom, odnosno kao Reponja na našim prostorima.

Ono što je W111 započeo 1959. godine, W110 je nastavio u nešto jednostavnijem i jeftinijem pakovanju od 1961. godine. Tokom prve serije koja je proizvođena do 1965. godine, ispod haube su pakovani redni četvorocilindrični benzinski i dizel motor zapremine 1.9-2.0L sa oznakama 190c, odnosno 190Dc.

Manji luksuz, ali velika popularnost

Paleta motora je osvežena 1965. godine putem druge serije ovog modela kada su stigli 200 benzinac i 200D, kao i 230 šestocilindraš kao jedan od motora koji su se nalazili u onom delimično prestižnijem Mercedesu 220 W111.

Izgled modela W110 takođe je bio zasnovan na W111, ali sa 145mm kraćim nosem i okruglim farovima što je mnoge podsetilo na Ponton.

Zadnji kraj je bio identičan sa baznim W111 220b, kao i enterijer koji se nije razlikovao od ovog modela s tim što je W110 imao fiksna zadnja sedišta i detalje od bakelita na instrument tabli, nasuprot drvenih elemenata u W111.

Taj manjak luksuza i manjih motora našao je veliko odobravanje masa, a posebno je bio popularan kod taksista. Posle druge serije koja je pored pomenutih motora donela još neke vizuelne promene, proizvodnja je obustavljena dolaskom modela kod nas poznatijeg kao Minika.

Godinam služio vlasnika

Sve ovo je uvertira za jedan W110 koji se prodaje putem našeg sajta. U razgovoru sa prodavcem saznali smo da je ovaj Reponja stigao u Jugoslaviju daleke 1971. godine kada ga je dovezao jedan naš povratnik iz Nemačke.

Kao veliki zaljubljenik, čuvao ga je i vozio tokom narednih 40 godina, a nakon smrti, njegov sin ga je prodao. U međuvremenu je promenio nekoliko vlasnika i tako došao u ruke sadašnjeg prodavca.

Shvativši da mu je ipak višak i da bi radije zadržao jedan drugi automobil, aktuelni vlasnik koji ga poseduje od prošle godine je sada odlučio da ga proda.

Od kada je u njegovom posedu, zamenjeni su mu amortizeri, solje amortizera, letva volana, remenica, termostat, spone i još neki sitniji potrošni delovi, kao što su akumulator, pumpa za gorivo, poneki lezaj, filter vazduha, filter goriva, ulje za kočnice, silen blok, retrovizor i slično, a kaže da iako posle toliko decenija ima malo korozije i nedostataka, auto izgleda odlično.

Poznato je i da je automobil tokom svoje istorije farban, ali se takođe vidi da je apsolutno originalan.

Miloš Nikodijević - Autoslavia